Moleculen zichtbaar maken

Fluorescentie is in staat om één enkele moloculaire species in beeld te brengen, puur gebaseerd op basis van de eigenschappen van fluorescentie emissie.

Met andere woorden; met behulp van fluorescentie microscopie kan de preciese locatie van intracellulaire componenten die gelabeld zijn met met specifieke fluorforen worden bekeken/ gecontroleerd. Daarnaast is het ook mogelijk om de bijbehorende diffusiecoëfficiënten, bewegingskarakteristieken en interacties met andere biomoleculen te bekijken.

Voorbeelden van objecten die goed te bekijken zijn met fluorescentiemicroscopie zijn: fluorescerende kristallieten in gesteenten, (na chemische behandeling) onderdelen van cellen, weefsels en bacteriën, defecten in niet fluorescerende kristallen (bijvoorbeeld kristalfouten) en onzuiverheden in diamanten en GaAs. Toepassingsgebieden zijn dan ook voornamelijk levenswetenschappen, mineralogie en materiaalkunde.

Door de dramatische reactie van fluorescentie op omgevingsvariabelen maakt fluorescentie het mogelijk dat pH-waarden, viscositeit, brekingsindex, ionische concentraties, membraan-potentieel en oplossende polariteit in levende cellen en weefsels bepaald worden.